ضرورت ساخت مخزن امن برای آثار تاریخی
به گزارش لذت سفر، کارشناس مرمت آثار فرهنگی و تاریخی اظهار داشت: مخزن امن برای آثار تاریخی نداریم و این مورد باید مورد توجه باشد.
به گزارش لذت سفر به نقل از مهر، نشست موزه ها و منازعات توسط ایکوم ایران در محل سالن اجتماعات خانه تاریخی پروین برگزار شد در این جلسه، منیژه هادیان دکتری تکنولوژی هنر و حفاظت و مرمت آثار فرهنگی و تاریخی از دانشگاه هنرهای زیبای درسدن آلمان اظهار داشت: سالهاست که جهان با منازعات مختلف درگیر است. یکی از مهم ترین آنها میراث فرهنگی است که هویت یک ملت و کشور را می سازد و آن هم مورد صدمه های زیادی قرار گرفته است. اما این که چرا آثار تاریخی مورد هدف قرار می گیرد علل مختلفی دارد. یکی از آنها امکان دارد از روی ناآگاهی باشد. یا این که به صورت عمد و به منظور نسل کشی فرهنگی اتفاق می افتد. یا به دنبال آن می تواند بحث سرقت و غارت ثروت یک کشور باشد. اما چه کار باید کرد تا این صدمه ها را به حداقل رساند. ما یک سری از مسایل را پیش از منازعات داریم برخی در حین و برخی هم پس از آن وجود ارد که باید به آن توجه گردد.
این عضو پژوهشگاه میراث فرهنگی اظهار داشت: کتاب های مختلفی وجود دارد که نشان داده است چه طور یک موزه یا اثر تاریخی در زمان بحران حفاظت شود. منابع خارجی هم وجود دارد که می تواند در اختیار موزه داران و مسؤلان قرار گیرد. معمول آن اینست که پس از وضعیت موجود اولویت بندی شود که کدام آثار باید در اولویت نگهداری یا انتقال قرار گیرند. همه اینها به شکل دقیق در کتاب ها نوشته شده است.
هادیان بیان نمود: وقتی کنوانسیون لاهه تصویب گردید تأکید بر این بود که موزه ها برنامه ریزی دقیق در زمان صلح انجام دهند یعنی تمام این کارها باید تا پیش از منازعات صورت گیرد. سوئد در زمان جنگ جهانی دوم بی طرف بوده ولی چون در تهدید جنگ های سرد قرار داشت، به صورت کاملا محرمانه آغاز به ساخت مخزن امن می کنند. آنها یک مخزن امن ضد بمب ۶ طبقه در زیر صخره ها می سازند. با لیست دقیق از آثاری که داشتند آنها را به مخزن می فرستند و برخی را هم به مخازن امن خارج از شهر می برند. این الگو برای کشورهای دیگر هنوز می تواند مورد استفاده باشد.
وی اضافه کرد: موزه لوور فرانسه هم تا پیش از این که نازی ها بتوانند به شهر حمله کنند از قبل لیست دقیق و منظمی از آثارشان داشتند و در بعضی از قلعه های روستایی که بعنوان مخازن امن محسوب می شدند با کمک افراد داوطلب آثار را به مخازن انتقال می دهند. اما آثار کم اهمیت تر را در موزه ها نگه می دارند و موزه ها را باز می کنند تا به مردم کشورشان روحیه بدهد یعنی شرایط را برای بازدید مردم فراهم می کردند و در عین حال توضیح می دادند که بعضی از آثار را انتقال داده اند تا بگویند که چقدر اثر موزه ای اهمیت دارد. این بعنوان یکی از نمادهای مقاومت در جهان شناخته شده است.
این کارشناس اظهار داشت: موزه دیگر ارمیتاژ روسیه است که آنها هم به سرعت میلیونها شیء را به مخازن امنی در سیبری و جاهای دیگر منتقل کردند و قسمتهایی از آنرا همانجا در موزه نگه داشتند. این موزه نماد تاب آوری شناخته شده است. ما چنین نمونه هایی را داریم که می تواند الگو باشد.
هادیان افزود: ما تجربیات زیادی را در جنگ عراق و افغانستان و کشورهای منطقه داشته ایم اید به فکر می افتادیم تا نگران میراث کشورمان نباشیم. همان طور که سوئد که کشور بی طرفی در جنگ جهانی دوم بود چنین کرد. ولی ما در کشورمان چه کار کردیم؟ مثل اینست که هر سال شهرداری تهران با آمدن برف غافلگیر می شود انگار که برای نخستین بار است برف در این شهر می بارد! متاسفانه به رغم این که همواره درگیر منازعات بودیم ولی به فکر ساخت یک مخزن امن نبوده ایم. حتی پروتکلهای آماده ای نداریم که در این مواقع باید چه کار نماییم.
وی اضافه کرد: شیوه نگهداری از آثار در زمان اضطرار و در زمان غیربحرانی فرق می کند گاهی آثار بشکل غیر استاندارد نگهداری می شود فقط به جهت اینکه از آن بحران نجات پیدا کند. گاهی امکان دارد فکر نماییم یک اثر باید به منطقه امنی انتقال پیدا کند اما بحث سرقت یا جابه جایی آن مطرح می شود و شاید بهتر باشد آن اثر همان جا بشکل اضطراری حفاظت شود تا این که انتقال یابد. یعنی هر کدام شرایط خاص خویش را دارد. بهترین کار نجات اثر است.
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب