داستان ناتمام احیای مدرسه قصه های مجید
لذت سفر: به گزارش لذت سفر، اصفهان عصر تیرماه سالِ ۱۴۰۱ است و ما وسط مدرسه ای ایستاده ایم که قدیم تر، به گواه کاشی های ریخته‌ی سر در، نامش «اتحاد» بوده و حالا آنرا با اسم «شهید حلبیان» و «قصه های مجید» می شناسیم.
قرار است مسؤلان میراث فرهنگی با کلیمیان، درباره‌ی وضعیت این مدرسه گفتگو کنند و از گروه خبری ایسنا هم دعوت شده تا گزارشگر این دیدار باشد.
یک نفر به اسم لاله زار، با دوچرخه می ایستد و خودش را مسئول کنیسه‌ی اتحاد معرفی می کند؛ کنیسه ای که در دل مدرسه قرار دارد. شاگردِ قدیم همین مدرسه است و از نزدیک شاهد تغییر و تحولات آن بوده. فشرده‌ی آن چه در خاطرش مانده را، در فاصله‌ی سر رسیدن گروه بازدیدکننده‌ی میراث فرهنگی، برای ما روایت می کند: «زمینِ جایی که الآن در آن ایستاده ایم متعلق به اتحاد جهانی آلیانس است اما هزینه و زحمت ساخت ساز مدرسه در آن بر عهده‌ی انجمن کلیمیان اصفهان بوده؛ با این هدف که اینجا مکانی در خدمت آموزش باشد.»
می پرسم: «آقای لاله زار، شما خودتان همین جا درس خوانده اید؟» یک نفر ابروهایش را می برد بالا و می گوید: «فامیلشان ریحانیان است.» بعد آقای ریحانیان جواب می دهد: «بله، یادم هست بچه که بودم، یک طرف مدرسه پسرانه بود و طرف دیگرش دخترانه. دانش آموزان کلیمی و مسلمان در آن تا کلاس نهم درس می خواندند. پس از انقلاب فعالیت کلیمی ها کم شد و مدرسه در اختیار آموزش پرورش قرار گرفت. زمانیکه فیلم قصه های مجید را می ساختند، هنوز دانش آموزان در آن درس می خواندند، اما حدود ۴ سال است که دیگر به صورت کامل تعطیل شده و در طول این مدت، هیچ تعمیراتی در ساختمان ها انجام نشده است. خواسته ام اینست که یا آموزش و پرورش به فکر حفظ و مرمتش باشد و یا اگر نمی تواند، آنرا در اختیار انجمن کلیمیان اصفهان بگذارد تا خودشان بازسازی ای انجام بدهند.»
با یک دست، فرمان دوچرخه اش را نگه می دارد، دست دیگرش را به سمت در مدرسه دراز می کند و ادامه می دهد: «اولین چیزی که باید بازسازی شود سردر مدرسه است که روی کاشی های آن نوشته شده بود «اتحاد»، اما حدود ۴۰ سال پیش با تیشه خرابش کردند. وقتی پرسیدم چرا این کار را می کنید جوابی ندادند و خیلی ناراحت شدم. ببینید من توی بازار نقش جهان مغازه‌ی صنایع دستی دارم. یک مرتبه گروهی از گردشگر ها رد شدند و گفتند «اِ این یهودیه»، بعد آمدند جلو و پرسیدند «تو از زندگی در ایران راضی ای؟» گفتم بله که راضی هستم. گفتند «چرا دروغ می گی؟» به آنها گفتم من دروغ نمی گویم، خدا را شکر همه چیز داریم، اما بعضی وقت ها هم اتفاقاتی می افتد که انتظارش را ندارم؛ مثل همان تخریب سر در یا اتفاقی که همین اواخر افتاد: جدا کردن و بردن شیرآلات و ناودان ها و پنجره های سرویس بهداشتی مدرسه با این بهانه که می ترسیم دزد آنرا ببرد.»
از او دراین باره توضیح بیشتری می خواهم و ماجرا را این گونه تعریف می کند: «یک روز بامداد شنبه اینجا نشسته بودم که یکی از بچه ها اظهار داشت که چند نفر دارند درهای آلومینیومی و شیرآلات دستشویی را جدا می کنند. چون شنبه بود و نمی توانستیم خودمان کاری انجام بدهیم به ۱۱۰ تلفن زدیم. متأسفانه معلوم شد که آنها ظاهرا از جانب آموزش و پرورش آمده بودند. وقتی به آموزش و پرورش زنگ زدم و گفتم چرا این چیزها را بردید، گفتند بردیم تا دزدها نبرند. من هم گفتم ما ایرانیِ دزد نداریم. ۴۰ سال است که دزد نبرده است.
و سپس می گوید: آموزش و پرورش که اعتقاد دارد الگوی آموزشی برای سایرین است، نباید اینجا را این طور به حال خودش رها کند. آنها نباید نسبت به مجموعه ای که متعلق به ایران است بی تفاوت باشند، سال ها بدون دادن هزینه ای از آن استفاده کرده، برای خود مدرسه هزینه ای نکرده و حالا هم آنرا رها کرده است.»
«در این ۴ سال چه پیگیری هایی برای تعمیر مدرسه انجام شده؟» جواب او به سؤال خبرنگار ایسنا این است: «بارها مکاتبه و درخواست کردیم که مدرسه را به ما تحویل دهند تا آنرا سروسامان بدهیم برای ایران بماند. گفتیم کلیمی و مسلمان که ندارد، همه ایرانی هستیم و این ثروت مملکت است، ثروت ایران است. جلسات گوناگونی برگزار شد و چند بار قول و گزارش و... عنوان شد، ولی به هیچ کدام جامه عمل پوشانده نشده. آدم های بزرگی در این مدرسه درس خواندند. ورزش و نظم و ترتیبی که در آن وجود داشت در کمتر دبیرستانی در اصفهان دیده می شد.
تنها کاری که آموزش و پرورش برای نجات مدرسه انجام داده این بوده که سال ۱۳۹۳ با هزینه انجمن کلیمیان اصفهان یک دیوار برای پیشگیری از ریزش ساختمان بوجود آورده است. هیچ اقدام دیگری برای بازسازی مدرسه انجام ندادند، درحالی که بعضی از آنها هنوز هم بامداد های جمعه برای فوتبال و سه شنبه بعدازظهرها برای والیبال از این مکان استفاده می نمایند.»
باخبر شده که گروهی از میراث فرهنگی اصفهان برای بازدید به مدرسه می آیند و آمده است که خواسته اش را به گوش آنها برساند: «انجمن کلیمیان می تواند این مدرسه را بازسازی کند و کاربری های ورزشی و آموزشی و فرهنگی برای آن در نظر بگیرد. در این مورد میراث فرهنگی هم می تواند به ما کمک نماید و چون یکی از اهداف اولیه‌ی این مدرسه، آموزش است می شود از آن برای آموزش هنرهای صنایع دستی هم استفاده نمود. انتظار دارم این مرتبه خدا کمک نماید و به دل شان بیفتد و این مجموعه فرهنگی مورداستفاده صحیح قرار بگیرد. آنرا زیر نظر میراث فرهنگی بازسازی می نماییم. پولی هم نمی خواهیم. انجمن تمام هزینه را پرداخت خواهد کرد، اما اول باید مدرسه به انجمن واگذار شود.»
کم کم سایر مدعوین هم می رسند. یوسف صفارزاده، نایب رییس انجمن کلمیان اصفهان صدایش را جلوی میکروفون صاف می کند و می گوید: «حدود ۸ سال است که ما به صورت جدی پیگیر بازسازی مدرسه‌ی اتحاد هستیم. در این جهت به همه‌ی استانداران وقت و سازمان های مرتبط نامه نوشتیم و چندین بار هم آمدند از مدرسه بازدید نمودند. گفتیم انجمن کلیمیان اصفهان حاضر است بودجه ای را از صندوق این انجمن برای بازسازی مدرسه زیر نظر میراث هزینه کند تا کلاس ها مورداستفاده آموزشی و فرهنگی قرار گیرد، اما در این چند سال هیچ کاری انجام نشد.»
نقبی می زند به گذشته: «زمانی که قرار بود این مدرسه ساخته شود کلیمیانی که وضع مالی بهتری داشتد برای خرید مصالح کمک کردند و حتی آن کلیمیانی که وضع مالی مناسبی نداشتند، بدین سبب که خویش را مدیون می دانستند، برای ساختن مدرسه کارگری کردند. این بنا با کارگریِ پدران ما ساخته شده است. یک سالن بزرگ داشته که در آن هر روز ۵۰۰ پُرس غذا برای دانش آموزان و کارکنان مدرسه آماده می شده، تصاویر آن موجود است، ولی متأسفانه در این زمان که مدرسه تحت تصرف آموزش و پرورش بود برای آن هزینه ای نکردند.»
به ضلع شرقی ساختمان اشاره می کند و می گوید: «حیاط خلوتی که پشت مدرسه بود و خانه سرایدار در آنجا قرار داشت تخریب شد. اول بار ۵۰ متر از آنرا تخریب کردند و بعد ۱۰۰ متر و متأسفانه کم کم قسمت حیاط پشت کاملا تخریب شد و تحت تعریض کوچه قرار گرفت. الآن هم وضعیت این ملک را ببینید، متأسفانه شب ها کارتن خواب ها می آیند اینجا و این در شأن اصفهان نیست. چند سال پیش هم آموزش و پرورش اینجا را برای پارکینگ شدن در اختیار شهرداری قرار داد. یک کانکس هم آوردند، اما آن قدر پیگیری کردیم تا پارکینگ شدن مدرسه فیصله پیدا کرد. »
بعد، ماجرای ضلع غربی را تعریف می کند: «این ملکی که در مجاورت مدرسه است هم سابقاً خانه‌ی مدیر بوده و متعلق به انجمن کلیمیان، اما آموزش و پرورش این ملک را گرفته و اجاره داده و شنیده ایم ماهی ۳۰ میلیون تومان هم بابت آن اجاره می گیرد.»
در آخر، دستش را می گیرد سمت ما: «خواهش می کنم شما هم فقط دنبال کردن یک سوژه‌ی تبلیغاتی نباشید. کمک کنید تا این مدرسه را بازسازی نماییم.»
تنها کمکی که در این لحظه به فکرم می رسد، پرسیدن یک سؤال است: «با سازمان نوسازی مدارس برای بهبود وضعیت اینجا وارد مذاکره نشدید؟» صفارزاده جواب می دهد: «خودِ آموزش و پرورش هیچگاه به پیگیری های مختلف ما جواب قانع کننده ای نداد. حدود ۴ سال قبل به ما گفتند که سازمان نوسازی مدارس اعلام نموده این مدرسه دیگر قابل استفاده نیست و بعد آنرا تعطیل کردند. در آن زمان هم ما صحبت کردیم و گفتیم دانش آموزان مسلمان و کلیمی برای ما فرقی ندارند، همه برادر هستیم، کمک می نماییم تا مدرسه بازسازی و قابل استفاده شود، ولی متأسفانه نه خودشان هزینه کردند نه اجازه دادند ما کاری نماییم و نتیجه این شده که می بینید.»
خواسته اش با خواسته‌ی آقای ریحانیان یکی است: «مطالبه‌ی اصلی انجمن کلیمیان اصفهان اینست که آموزش و پرورش کتباً مدرسه را به ما تحویل دهد و این را صورت جلسه کند تا ما کار بازسازی را شروع نماییم. زمانیکه می خواستند مدرسه را از ما تحویل بگیرند صورت جلسه کردند الآن هم بیایند و صورت جلسه بنویسند و مدرسه را به ما برگردانند، چون ما نمی دانیم اگر الآن هزینه نماییم این هزینه را برای خودمان انجام می دهیم یا برای میراث و آموزش وپرورش؟ نمی دانیم این هزینه را انجمن کلیمیان برای کجا دارد انجام می دهد. زمانیکه مدرسه را به انجمن کلیمیان اصفهان تحویل بدهند ما هزینه می نماییم تا زیر نظر میراث بازسازی شود.»
صیون ماه گرفته، رئیس پیشین انجمن کلیمیان اصفهان هم به جمع می پیوندد و به ایسنا می گوید: «ما فوق العاده ناراحتیم، فقط می آیند گزارش می گیرند و می روند، یکی می رود و دیگری می آید و هیچ به هیچ. گزارش و کاغذ به درد ما نمی خورد. مالکیت این مدرسه متعلق به انجمن کلیمیان است و آموزش و پرورش باید آنرا رسماً به ما تحویل بدهد. ما برای اینجا برنامه داریم.»
«می توانم بپرسم چه برنامه ای دارید؟» این سؤال را شهرام امیری، مدیرکل امور ارتباطات اداره کل میراث فرهنگی اصفهان می پرسد که دقایقی پیش از ورود مدیرکل میراث، به مدرسه آمده و این طور پاسخ می شنود: «ما می توانیم کلاس های مختلف آموزشی در آن برگزار کنیم؛ ورزشی، فرهنگی و هنری. همین آقای ریحانیان یکی از هنرمندان به نام صنایع دستی است. اینجا می تواند هنرش را به نسل بعد بیاموزد.»
امیری یادآور می شود: «در متن تفاهم نامه‌ی انجمن کلیمیان با آموزش و پرورش که سال ۱۳۵۸ منعقد و امضا شده حتما شروطی هست که باید از آگاه باشیم و بهتر است نسخه ای از این تفاهمنامه در اختیار اداره کل میراث فرهنگی قرار داده شود.» رئیس انجمن کلیمیان هم قول می دهد که نسخه ای از اسناد در رابطه با مدرسه را در اختیار میراث فرهنگی قرار دهد.
با ورود علیرضا ایزدی، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان همه او را تا کنیسه‌ی اتحاد، برای نشستن و گفتن از معضلات مدرسه همراهی می کنند. ایزدی، بعد از شنیدن سخنان افراد حاضر در محل می گوید: «این مدرسه برای کسانی که به حوزه‌ی هنر و سینمای ایران زمین علاقه مند هستند، به شکلی یک مکان نوستالژیک است و با سریال قصه های مجید، در ذهن ما جلوه ماندگارتری پیداکرده. اینجا یک بخش دیگری هم دارد که به شناسایی آن بعنوان یک مکان بی نظیر کمک بیشتری می کند و آن هم این که متعلق به جامعه کلیمیان است. این مُهری است بر این ادعا که ایران سرزمینی است که سالیان متمادی همه اقوام و ادیان در کنار یکدیگر در آن زندگی کرده اند و این نشئت گرفته از فرهنگ والای ایرانی است که شکوهمندتر از گذشته به حیات پرارزش خود ادامه داده است.»
او ادامه می دهد: «این مدرسه، فضایی است که نام آموزش بر آن حک شده و سال ها افراد بسیاری در آن تحصیل کرده اند. اعتقاد ما بر اینست که بتوانیم در فضای تعاملی با انجمن کلیمیان اصفهان به توافق و تفاهم برسیم و با توجه به این که استان و شهر اصفهان، خاستگاه صنایع دستی ایران است و دراین زمینه جایگاه ویژه ای در جهان دارد، اینجا به مکانی برای عرضه صنایع دستی تبدیل گردد، چونکه هم اکنون مکانی بعنوان بازارچه یا فروشگاه صنایع دستی در اصفهان وجود ندارد؛ ضمن این که معضل دوم، بحث آموزش است و لازم است تا بتوانیم فضایی را در خدمت اساتید پرارزش رشته های مختلف صنایع دستی قرار دهیم تا بتوانند هنر خویش را سینه به سینه انتقال دهند.»
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان خاطرنشان می کند: «به نظر من مدرسه شهید حلبیان این فضا را به خوبی در اختیار ما قرار می دهد که بتوانیم فضای خوب آموزشی در مورد صنایع دستی را در آن ایجاد نماییم. ان شاءالله پس از بحث انعقاد تفاهمنامه ای در میان میراث و انجمن کلیمیان، آنرا با حضور معاون صنایع دستی کشور به سرانجام برسانیم با این امید که این مدرسه، به مکان پرجنب وجوشی برای عرضه مستقیم و فروش مستقیم صنایع دستی و قلب تپنده ای برای آموزش صنایع دستی اصفهان تبدیل گردد و هنرجویان و گردشگران و علاقه مندان بتوانند از آن بهره گیرند.»
ایزدی، برای اطمینان بخشی بیشتر، توضیح می دهد: «فارغ از این که شما انجمن کلیمیان هستید و ما اداره میراث فرهنگی، همه هم وطن هستیم و مقرر است این فضا را به سامان برسانیم، اعتقاد ما بر اینست این سامان بگونه ای باشد که کاربری و شکل و شمایل حفظ شود. با عنایت به قانون اوُلی که این مکان ثبت میراث فرهنگی کشور ما است و من و شما هم زیرمجموعه قوانین جاری این مملکت هستیم. بهتر است این مکان به یک آموزشگاه صنایع دستی تبدیل گردد تا جوانان این شهر در این مکان صنایع دستی را بیاموزند، فارغ از این که آن دانش آموز و آن مربی، عضوی از انجمن کلیمیان است یا سایر اقلیت های مقیم در اصفهان.»
او تصریح می کند که با تبدیل شدن مدرسه به موزه مخالف است و دراین باره می گوید: «تعریف موزه در این مکان نمی گنجد و تجربه ما در ایران در حوزه موزه داری تجربه موفقی نیست، اما اگر به آموزشگاه تبدیل گردد سبب تکاپوی این منطقه می شود و اتفاق بسیارخوب و مبارکی برای هردو طرف است. گام اول اینست که تفاهمنامه ای سه جانبه بین ما و انجمن کلیمیان، با حضور معاون صنایع دستی کشور در تهران منعقد شود و این مکان با حفظ حقوق کلیمیان و با مدیریت موردتوافق طرفین، به آموزشگاه صنایع دستی تبدیل گردد. البته میتوان در کنار فضای آموزشی، تعاریف تفریحی هم داشته باشد؛ ضمن این که ما در تفاهمنامه به هیچ وجه ادعای مالکیت نداریم و در چارچوب توافق، بخشی از اتاق ها و ضلع شمالی که کنیسه در آن واقع است، در اختیار انجمن کلیمیان قرار بگیرد.»
او در پاسخ به این پرسش که آیا به گفتگو با آموزش و پرورش درباره‌ی تصمیم گیری برای این مدرسه نیازی هست یا خیر؟ اظهار می کند: «در این مورد به گفتگو با آموزش و پرورش نیازی نیست، چونکه آموزش و پرورش نمی تواند اینجا کاری انجام دهد. این مدرسه دیگر به درد آموزش و پرورش نمی خورد و از سویی هم اگر در همین وضع بماند تخریب می شود، حال آن که در لیست میراث ملی کشور ثبت شده است.
در پایان این بازدید از سید مهدی موسوی موحد، معاون اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان درباره‌ی وضعیت پایداری سازه‌ی مدرسه سؤال می پرسد و او می گوید: «بنای مدرسه به لحاظ سازه ای بسیار سست و عبور از راهروها و حضور در کلاس های درس بسیار خطرناکست. هرلحظه امکان دارد قسمتهایی از این ساختمان فرو بریزد و بارش باران به تسریع تخریب کمک می نماید. درمجموع، باید با سرعت بیشتری اقدامی برای استقامت بخشی، مرمت و بازسازی مدرسه شهید حلبیان انجام داد.»
این شرح اولین جلسه ای بود که تیرماه سال قبل با مبحث احیای مدرسه شهید حلبیان برگزار شد و سمیرا قاسمی، خبرنگار ایسنا آنرا با جزئیات مکتوب کرد؛ اما دومین جلسه هماهنگی و تصمیم گیری در رابطه با این مدرسه به اوایل خردادماه سال جاری باز می گردد، روزی که پریسا عابدی، خبرنگار ایسنا با مهدی طغیانی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، محمدرضا ابراهیمی مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان، روح الله سیدالعسکری رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان اصفهان، احسان بعیدی معاون ورزش سازمان فرهنگی، تفریحی و ورزشی شهرداری اصفهان و هم چنین نمایندگان سازمان های میراث و نوسازی و بهسازی مدارس و مرتضی حسینی معلم سابق مدرسه شهید حلبیان، در این مدرسه همراه شد تا برگزاری جلسه‌ی دیگری با هدف احیای این مدرسه را روایت کند.
مرتضی حسینی، معلم قدیمی مدرسه شهید حلبیان و بازیگری که بعنوان معلم در سریال قصه های مجید حضور داشت مدت هاست برای احیای این مدرسه تلاش می کند، او در این نشست اظهار داشت: سال قبل با بیان فراخوان، همایشی برای دانش آموزان سابق مدرسه شهید حلبیان برگزار کردیم، در این همایش بیشتر از ۷۵۰ نفر از دانش آموزان سابق مدرسه حضور داشتند که همگی خواهان احیای مجدد مدرسه بودند.
او افزود: دو روز در هفته و فقط به جهت اینکه این مدرسه همچنان سرپا و فعال باقی بماند تعدادی از دانش آموزان سابق با حضور در مدرسه به فعالیت ورزشی می پردازند؛ در یکی از همین روزها شهرداری منطقه ۴، دیوار پشتی مدرسه را با لودر تخریب کردند و بعید می دانم برای تصرف بخشی از مدرسه، زمین دیگری به آموزش و پرورش داده باشد.
حسینی با اعلان اینکه حتی دانش آموزان سابق مدرسه شهید حلبیان که هم اکنون از دانشجویان و اساتید مرمت و معماری هستند برای کمک در فرآیند بازسازی و احیای این مدرسه اعلام آمادگی کردند، اضافه کرد: اداره میراث فرهنگی هم تنها زمانیکه ناودان های مدرسه درحال تخریب بود برای تعمیر به مدرسه ورود کرد و ناودان ها را به همراه ۲ شیروانی تعمیر کردند، اما کار دیگری انجام نشد، شاید سازه‌ی این مدرسه قدمت بالایی نداشته باشد اما همه مردم ایران با آن خاطره دارند و دارای ارزش معنوی است و نوعی میراث ناملموس شمرده می شود، بنا بر این ثبت ملی شده است.
مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی هم با اشاره به این که احیای مدرسه شهید حلبیان در پیچ وخم بروکراسی اداری مانده است، اظهار داشت: طبق برآورد اولیه اعتبار موردنیاز احیای این مدرسه ۱۵ میلیارد تومان است و پیشنهاد می کنم با ایجاد هیئت امنایی متشکل از مدیران، دانش آموختگان و افراد دخیل احیای بنا ظرف ۳ ماه آینده به صورت جدی در دستور کار باشد.
او افزود: با توجه به این که مدرسه، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از داشته های فرهنگی اجتماعی شهر را دارد، آن چه اهمیت دارد خارج کردن مدرسه از این وضعیت فراموش شده است، اما باید ملاحظات را رعایت کرد که انجام آن توسط همین هیئت امنا میسر می شود.
او افزود: کاربری مدرسه باید حتما حفظ شود تا مشکل حقوقی ایجاد نکند و مسائل مالی هم با توافق و سهم بندیِ مشخص توسط آموزش وپرورش، میراث فرهنگی، شهرداری و خیرین پیگیری و در رابطه با زمینی که به کوچه پشتی ملحق شده بررسی بیشتر و تصمیم گیری شود.
اما محمدرضا ابراهیمی، مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان هم با اعلان اینکه این بنا نه صرفا یک مدرسه، بلکه بخشی از تاریخ آموزش و پرورش است، تاکید کرد: همه موانع برای احیای مدرسه را بررسی و برطرف می نماییم و جلسات گوناگونی هم پیشتر به این منظور برگزار شده است. مساله مهم اینست که مدرسه در مالکیت آموزش وپرورش بوده و وقف است و شایعه ها در رابطه با مالکیت آن به غیر از این صحیح نیست، بنابراین کاربری آموزشی، عام و رایگانِ آن باید حفظ شود.
او افزود: پیشنهاد ما تشکیل کارگروه احیای مدرسه است که بتوان ظرف ۳ ماه آینده اقدامات لازم را پیگیری و گزارش کند، این کارگروه پیشران احیا خواهد بود و انجام کار جدی و مطالبه را ممکن می کند؛ بنابراین پایان شهریورماه جلسه بعدی برای پیگیری اقدامات انجام شده برگزار می گردد.
او افزود: این مدرسه در صورت فعال شدن در چارچوب مدارس ماندگار هم می تواند دیده شود، اما در مرحله اول به پیگیری ها و بررسی موانع احیا نیاز دارد.
در ادامه نیز احسان بعیدی، معاون ورزش سازمان فرهنگی، تفریحی و ورزشی شهرداری اصفهان و از دانش آموختگان این مدرسه هم اظهار نمود: این فضا با عنایت به سابقه خود می تواند به موزه تخصصی سینما و سریال کودک و نوجوان تبدیل گردد. در هرصورت مدرسه دارای ارزش ناملموس زیادی است و باید قبل از اقدام دقیقا سناریو مشخص و بررسی شود.
روح الله سیدالعسکری، رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان اصفهان هم در این نشست با اشاره به قدمت نداشتن سازه و نبود مشکل جدی در آن، اظهار داشت: میراث در چند مرحله برای مرمت این بنا ورود کرده اما مشکلات خاص خودش را داشته است.
او افزود: با عنایت به فضای فعلیِ ایجادشده در اطراف مدرسه، ظرفیت تبدیل شدن به مدرسه عادی وجود ندارد؛ بنابراین پیشنهاد ما تبدیل آن به هنرستان یا مکانی برای آموزش و نمایشگاه های صنایع دستی است که با نزدیکی آن به میدان نقش جهان هم ارتباط دارد، هم اکنون این مدرسه به ثبت ملی رسیده و در اختیار آموزش و پرورش قرار دارد.
بعد از این جلسه و در نیمه خردادماه نیز مجید نسیمی، مدیرکل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس استان اصفهان در نشست خبریِ خود با اصحاب رسانه از بازسازی مدرسه قصه های مجید اطلاع داد و اظهار داشت: توافق شده تا با مشارکت خیران، احیای مدرسه شهید حلبیان در دستورکار قرار بگیرد و در صورت امکان، بخشی از این مدرسه هم که جزو آثار تاریخی نیست، بازسازی شود.
اما آخرین کلام درباره‌ی مدسه شهید حلبیان را روز گذشته (چهارشنبه ۱۷ خردادماه) علی قاسم زاده، شهردار اصفهان در نشست خبری مشترک خود با مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان بیان کرد. او اظهار داشت: دراین باره جلسه ای برگزار و قرار شد شهرداری ورود و بررسی کند، اما مهم اینست که شهرداری بعد از تحویل و مرمتِ این مدرسه با چه کاربری از آن استفاده کند؛ در این جهت اگر ایده ای دارید انعکاس دهید تا بعد از مرمت رقم بخورد.
به گزارش لذت سفر به نقل از ایسنا، حالا باید دید که اتحاد میان نهادهای مختلف استان برای احیای مدرسه قصه های مجید چه پایان خواهدداشت و این میراث خاطره ساز، استوار و پابرجا به آیندگان خواهدرسید؟!
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب