ادوات شکنجه قرون وسطی را در قلعه پرتغالی ها امتحان کنید!
به گزارش لذت سفر انسان در طول تاریخ ابزار گوناگونی برای شکنجه همنوعان خود ساخته، ابزاری که به خوبی نشان گر نیمه تاریک و وحشیانه نوع انسان است اما رو به رو شدن با این وجوه انسانی، کار ساده ای نیست و حال آنکه کار هنر، نشان دادن همه طیف های رنگی وجود انسان است؛ از تیره ترین رنگ ها تا درخشان ترین آنها.
پیام فروتن با همین نگاه می خواهد پرفورمنس درد را نیمه اسفند ماه در قلعه پرتغالی ها واقع در جزیره هرمز اجرا نماید.
این پرفورمنس نتیجه یک دوره آموزشی چند مرحله ای است.
فروتن، طراح صحنه و مدرس تئاتر که مدتی است به علت بعضی از مناسبات غیر حرفه ای، از فضای حرفه ای این رشته دلزده شده، بیشتر با دانشجویان و هنرجویان خود آثار نمایشی گوناگونی را اجرا می کند.
این آثار عمدتا پس از سپری کردن یک دوره آموزشی چند مرحله ای، به اجرا می رسند. تازه ترین تجربه فروتن با هنرجویانش آماده سازی پرفورمنس درد، محصول یک کارگاه آموزشی چند مرحله ای است که چندی قبل در خانه هنر کاج برگزار شد.
این مدرس تئاتر در گفتگو با ایسنا مراحل شکل گیری این اثر را این گونه توضیح می دهد: پرفورمنس درد محصول یک دوره پژوهشی، آموزشی و اجرایی می باشد که نخستین گام آن، ترجمه کتاب «تاریخ وسایل شکنجه» نوشته مایکل کریگان بود. این کتاب درباره ادوات شکنجه از آغاز تاریخ تا دوره زندان گوانتاناماست. در این مرحله هر یک از هنرجویان، فصلی از این کتاب را ترجمه کردند. در گام دوم هر یک از هنرجویان، به انتخاب خود، یکی از ادوات شکنجه را که در این کتاب تشریح شده، ساخته اند و مرحله سوم هم اجرای پرفورمنس با استفاده از این ادوات است.
این کارگاه آموزشی در چند ماه گذشته در خانه هنر کاج برگزار شد و هنرجویان حاضر در آن اخیرا پرفورمنس خویش را در چارچوب یک کار کلاسی و درون آموزشگاهی، در این موسسه آموزشی اجرا کردند و حالا مقرر است آنرا در جزیره هرمز اجرا کنند.
آنان برای اجرای این پرفورمنس اداوت شکنجه ای را که در این ترم آموزشی ساخته اند، به نمایش می گذارند و تاریخچه و کارکرد هر یک از آنها را برای مخاطبان تشریح می کنند. مخاطبان هم بنا به میل و کنجکاوی خود می توانند هر یک از ابزارهای شکنجه ساخته شده توسط هنرجویان را امتحان کنند.
فروتن درباره هدف از اجرای این اثر نمایشی می گوید: انسان یک طیف رنگی دارد که از رنگ های تیره شروع می شود و تا روشن ترین رنگ ها ادامه پیدا می کند. کار هنر این است که این طیف رنگی را از تیره ترین تا درخشان ترین به نمایش بگذارد.
او ادامه می دهد: در این کار، نیمه تاریک و خشونت بار انسان را به نمایش می گذاریم چونکه کتمان آن هیچ کمکی به ما نمی کند بلکه لازم است با این بخش از وجود خود هم رو به رو شویم تا بتوانیم انسان های بهتری باشیم.
این طراح و کارگردان تئاتر اضافه می کند: نمایش این بخش از وجود انسان سبب می شود تماشاگر از یک سو به انزجار برسد و از طرفی پس از بیرون آمدن از مکان اجرا، می کوشد انسانی بهتر شود و به رنگ های درخشان تر وجود خود گرایش بیشتری پیدا کند.
او ضمن اشاره به این که میتوان برخوردهای گوناگونی با این اثر داشت، توضیح می دهد: برخی از تماشاگران بیشتر جذب جنبه تاریخی آن می شوند و امکان دارد از نگاه بعضی دیگر، این پرفورمنس، اثری در ستایش صلح باشد و نه خشونت.
فروتن با تشریح بحث شکنجه و تناقض هایی که در این حوزه وجود دارد، می افزاید: مبحث شکنجه، همچنان بحث مناقشه برانگیزی است. امروز هم در تمام دنیا بخصوص در کشورهای توسعه یافته در این حوزه جنجال و اختلاف نظر وجود دارد. عده ای از متفکران با شکنجه موافقند و تعدادی دیگر مخالف ولی نکته جالب این است که کشورهای توسعه یافته ویترینی از منع شکنجه ساخته اند که در قانون اساسی کشورشان هم آمده است و در کشور خودشان به آن عمل می کنند ولی هر زمان که شکنجه بعضی افراد لزوم داشته باشد، از کشورهای توسعه نیافته ای که دوست آن کشور محسوب می شوند، استفاده می نمایند. به این صورت که آن افراد را به کشورهای توسعه نیافته می فرستند و آنان را در آن کشورها، شکنجه می کنند که مثال بارز این کار، زندان «گوانتاناما» است که آمریکا آنرا ساخته و نکته جالب تر این که سازمان های حقوق بشر به این موارد کاری ندارند!
وی در پاسخ به این پرسش که اجرای این اثر چقدر می تواند جنبه درمان گرانه داشته باشد، تشریح می کند: در روانشناسی مقوله ای به نام غوطه ور سازی داریم که در آن کسی را که از چیزی می ترسد، در رویارویی مستقیم با آن قرار می دهند تا ترسش برطرف شود که البته بر سر این مورد هم اختلاف نظر وجود دارد چونکه این کار می تواند تبعات جسمی یا روحی داشته باشد. به هر حال این اختلاف نظرها هست ولی این اجرا می تواند این خصوصیت را هم داشته باشد.
فروتن درباره بازخورد این اجرا از جانب تماشاگران توضیح می دهد: در اجرای کلاسی بازخورد بسیار خوبی از دوستان مان گرفتیم. ۸۰ درصد آنان دوست داشتند ادوات شکنجه ای را که هنرجویان کارگاه ساخته بودند، امتحان کنند. کسی معتقد بود این افراد خودآزاری دارند و این در شرایطی است که آنان با امتحان کردن این ادوات، بخشی از رنجی را که انسان ها در قرون وسطی متحمل شده اند، می چشند. ضمن این که به حس کنجکاوی شان هم پاسخ می دهند.
به قول او، از دیگر خصوصیت های این پرفورمنس این است که بازیگر ندارد و در واقع تماشاگران، بازیگران آن هستند.
مقرر است پرفورمنس درد نیمه دوم اسفند ماه به مدت ۵ شب در قلعه پرتغالی ها واقع در جزیره هرمز اجرا شود.
منبع: enjoytrip.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب