یك خراسان پژوه:
مشهد نیازمند نگاه ویژه ای از طرف دولت و مجلس است
به گزارش لذت سفر خراسان رضوی یک خراسان پژوه اظهار داشت: مشهد بعنوان دومین کلان شهر ایران و پایتخت فرهنگی و مذهبی کشور حق بسیار بیشتری نسبت به آنچه دریافت کرده است، دارد. شهری که هر ساله حدود یک سوم جمعیت کشور به آن سفر می کنند نیازمند نگاه ویژه فرهنگی و اجتماعی از طرف دولت و مجلس است.
رضا سلیمان نوری در گفت و گو با ایسنا به بررسی تخریب آثار تاریخی مشهد در یک سده اخیر پرداخت و اظهار نمود: در امتداد بررسی تخریب ابنیه و آثار تاریخی باید سه دوره مختلف تاریخی مشهد در ۱۰۰ سال اخیر را در نظر گرفت. در دوره ۱۳۰۵ تا ۱۳۱۴ محمدولی اسدی، نائب التولیه وقت آستان قدس که به صورتی همه کاره استان بود و تا هنگام برکناری، استاندارها زیر سایه او قرار داشتند؛ کارهای عمرانی گسترده ای را در مشهد انجام داد که ساخت و ایجاد خیابان های تهران، طبرسی، کوهسنگی و ارگ از مهم ترین آنها شمرده می شود. وی برای ایجاد فضاهای نوین شهری مجبور به تخریب هایی نیز شد اما این تخریب ها بحران هویتی در مشهد را به دنبال نداشت.
وی اضافه کرد: دوره دوم تخریب گسترده در مشهد حد فاصل ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷رخ داد. در این دوره زمانی عبدالعظیم ولیان بطور همزمان استاندار و نائب التولیه بود و تخریب های بسیار گسترده ای را در اطراف حرم مطهر رضوی انجام داد تا میدان موسوم به فلکه سبز را بوجود آورد. در جریان این تخریب ها تعداد زیادی از مدارس، مساجد، سراهای تجاری، معابر و منازل مردم نابود شد و تخریبی اثرگذار در هویت تاریخی مشهد رخ داد. خیلی از انقطاع های نسلی و هویتی موجود در مشهد حاصل تخریب های هویتی در این دوره است.
سلیمان نوری عنوان کرد: دوره سوم بعد از حدود سال ۱۳۷۲ شروع و با سرعتی متغیر تا ابتدای سال جاری که اجرای طرح جدید بهسازی و نوسازی اطراف حرم مطهر رضوی موسوم به طرح حریم حرم شروع شد، ادامه داشت. در این دوره نیز شاهد تخریب های هویت سازی هستیم که از آن جمله می توان به تخریب مسجد حوض معجردار، بنای فاطمیه حاجی عابدزاده، حسینیه تاریخی شیخ محمد تقی بجنوردی و مسجد هفت در اشاره کرد؛ اما در کنار این تخریب ها، حفظ آثار نیز به نسبت قابل قبولی اعمال شده است.
حفظ آثار و ابنیه تاریخی بعد از انقلاب به صورتی بهتر شده است
وی افزود: در حقیقت حفظ آثار و تخریب ابنیه نسبت به دوره ولیان که نسبت۹۰ به ۱۰به نفع تخریب ها داشت به صورتی بهتر شده و نسبت ۶۵ به ۳۵ پیدا کرده است. البته امیدوار هستم در سال های آتی باتوجه به اجرائی شدن طرح جدید حریم رضوی شاهد تغییر نگرش نسبت به این مساله و حفظ کامل آثار تاریخی، فرهنگی و هویتی شهر باشیم.
این خراسان پژوه اضافه کرد: به نظر من لازم نیست هیچ تخریبی اتفاق بیافتد. آثار تاریخی، هویتی و فرهنگی باید حفظ شود و نقشه ها و برنامه های ما برمبنای آنها تهیه شود، نه این که این آثار طبق برنامه ها تخریب شود. ضعف ما در سالهای قبل در این بوده است که معماران همیشه بدون در نظر گرفتن بافت و آثار تاریخی و تنها برمبنای یک مشت ضوابط قراردادی که در دوران تحصیل از روی الگوهای غربی فراگرفته بودند، برنامه های خودرا طراحی و اجرا کرده اند و از این طریق خیلی از مدارس، مساجد، خانه ها، حسینیه ها، بازارها و... بطور کامل از بین رفته یا قسمتی از آنها تخریب شده است.
نویسنده کتاب خیابان ارگ مشهد اشاره کرد: مردم مشهد بعنوان دومین کلان شهر ایران و پایتخت فرهنگی، مذهبی و ملی کشور حق بسیار بیشتری نسبت به آنچه دریافت کرده اند، دارند. حق شهری که هر ساله حدود یک سوم جمعیت کشور به آن سفر می کنند، داشتن بودجه ویژه ای در سیستم بودجه کشور بوده و لازم است نگاه ویژه فرهنگی و اجتماعی نسبت به شهر از طرف دولت و مجلس وجود داشته باشد؛ برای اینکه پیاده سازی هر نوع برنامه ای در این شهر تنها مردم مشهد را شامل نمی گردد بلکه مردم کشور را تحت تأثیر قرار می دهد. بدین سبب باید نگاه ویژه مالی، فرهنگی، روابط بین الملل، اقتصادی و اجتماعی نسبت به این شهر ایجاد شود.
محدود کردن مشهد به منزله محدودیت کشور است
سلیمان نوری ابراز کرد: به تعبیری نیازهای مشهد محدود به مردم شهر نبوده و مردم کل کشور را در بر می گیرد، محدود شدن ها در این شهر به منزله محدودیت در کل کشور است، پس لازم است نگاهی بازتر، فرهنگی تر و با نگاهی مردم دوستانه تر و مردم مدارنه تر در مشهد اجرائی شود و برای کلان مسئله های آن تصمیماتی در سطح ملی گرفته شود؛ برای اینکه که هرگونه اقدام انجام شده و سخن گفته شده ای در این شهر که افکار عمومی از آن تلقی منفی کنند انعکاس جهانی داشته و به وجه جهانی جمهوری اسلامی ایران لطمه وارد میکند.
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب