ماجرای همسایه هفت طبقه لرزاده
همسایه قدبلند خانه «حسین لرزاده» این روزها بر سر زبان افتاده است؛ از این نظر که حریم خانه استاد معماری را که اتفاقا در لیست آثار ملی ثبت شده، شکسته است؛ همان ساختمانی که چندباری از شورای شهر تذکر گرفته، اما هنوز قدش کوتاه نشده است.
به گزارش لذت سفر به نقل از ایسنا، خانه استاد حسین لرزاده در خیابان شریعتی تهران، پایین تر از بهار شیراز، انتهای کوچه سخن واقع شده است، خانه ای که از دهه ۳۰ تا ۸۰ محل زندگی استاد معماری ایران بوده است. لرزاده طراح و مجری آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی است. سردر بانک شاهی (بانک تجارت کنونی) و مسجد اعظم قم از دیگر آثار معماری او است. لرزاده حتی در مرمت و تغییر بخش هایی از حرم امام حسین (ع) در شهر کربلا فعالیت داشته است.
خانه لرزاده را شهرداری تهران در سال ۱۳۸۳ با هدف ایجاد موزه می خرد و سال ۹۸ بعد از آن که تجربه کافی شاپ و گلخانه را از سر می گذارند، با عنوان «خانه معماری ایران» افتتاح می کند. این خانه در ۲۴ آبان سال ۱۳۸۵ به شماره ۱۶۳۰۶ در لیست آثار ملی ثبت شده و مشمول ضوابط حفظ میراث فرهنگی است. با وجود این، چندباری از شورای شهر به خاطر بلندمرتبه سازی های بی ضابطه در حریم آن تذکر گرفته است.
سال ۹۷، علی اعطا ـ رئیس وقت کمیته معماری و طرح های شهری شورای اسلامی شهر تهران ـ در تذکری درباره تأخیر شهرداری در تبدیل خانه لرزاده به خانه معماری، به موضوع ساخت ساختمان مجاور اشاره ای کرده بود. در قسمتی از مصوبه شورا درباره "الزام شهرداری تهران به تبدیل خانه هنرمندان(۲) به خانه معمار (خانه استاد لرزاده) " هم آمده است: «شهرداری تهران مکلف شد تا ارائه لایحه تبدیل خانه استاد لرزاده به خانه معمار، از هرگونه ساخت و ساز در بنای موصوف پیشگیری کند و ضمن توقف پروژه ساختمانی "سرای محله" که در مجاورت بنا درحال راه اندازی بوده است، مدارک و مستندات ساختمان درحال راه اندازی را برای همگامی با اهداف مصوبه به شورای اسلامی شهر تهران ارائه کند.»
قسمتی از اظهارات اعطا در آن دوره نیز گویای اصرار شهرداری برای ادامه ساخت و ساز در حاشیه اثر ملی خانه لرزاده است: «متأسفانه مدیران وقت در مقابل مصوبه شورا مقاومت کرده و مانع اجرای آن شدند و نه فقط مدارکی برای شورا ارسال نکردند، بلکه روند ساخت و ساز پروژه ساختمانی درحال راه اندازی را متوقف نکردند.»
در توضیحات روابط عمومی شهرداری منطقه ۷ تهران نیز درباره ساختمان بلندی که در همسایگی خانه لرزاده تولید شده، آمده است که «در زمان شورای چهارم، شهردار وقت تصمیم گرفته بود خانه معمار را به سرای محله تبدیل کند و ساختمان دوطبقه ای را که برای سرای محله درنظر گرفته بودند به کلینیک تخصصی دندانپزشکی اختصاص دهد که بعدها بجای دو طبقه هشت طبقه می سازند و همان زمان، از شورای چهارم تذکر می گیرند. در نهایت، چون شهرداری تهران آن زمان بدهکار بود، آن ساختمان کنار موزه را در مناقصه ای به بانک شهر واگذار می کند و دیگر کلینیک راه اندازی نمی گردد. دلیل اصلی مخالفت برای ساخت کلینیک هم این بود که با ورود بیماران، خانه معمار تحت تاثیر قرار گرفته و از حالت میراثی خارج می شود.»
پرونده همسایه هفت طبقه «لرزاده» بااینکه سه سال از آن تذکرهای شورای شهر گذشته، اما هنوز بسته نشده است؛ سیداحمد علوی ـ رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران ـ بتازگی و در نوزدهمین جلسه شورای شهر تهران از ساخت ساختمان هفت طبقه در مجاورت خانه لرزاده و رعایت نشدن حریم میراثی این مجموعه توسط شهرداری تهران گله کرده است.
او گفته است: استاد لرزاده ۵۰ سال از عمرش را در این منزل سپری کرده و خانه لرزاده با هدف ایجاد موزه توسط میراث فرهنگی ثبت ملی شده است و مانند همه بناهای میراثی دارای حقوق حفاظتی است، همچون ممنوعیت ساخت سازه های بلندتر از بنای ثبت شده است، اما این مساله در مورد خانه لرزاده رعایت نشده و حتی با وجود تذکرات اعلام شده از طرف شورای شهر تهران، در حریم میراثی خانه موزه لرزاده (خانه معمار) ساختمان هفت طبقه تولید شده است.
علوی همچنن گفته که طرح ابتدایی ساخت ساختمانی دوطبقه با کاربری آمفی تئاتر بوده که در کمال تعجب به ناگاه تغییر کاربری داده و جایش را ساختمانی هفت طبقه گرفته است. وی در صحن شورا این سوال را هم مطرح کرده که چگونه کاملا بی سروصدا، ساختمانی دوطبقه با کاربری آمفی تئاتر، به ساختمانی هفت طبقه با کاربری درمانی تبدیل می شود؟ و در ادامه هم وزارت میراث فرهنگی را زیر سوال برده و گفته که بعنوان یک نهاد ناظر بر حفاظت از آثار تاریخی، نظارت جدی بر مسأله ساخت وساز در حریم آثار ثبتی نداشته است.
مرتضی ادیب زاده ـ معاون میراث فرهنگی استان تهران ـ در پاسخ به این پرسش که چگونه یک ساختمان در حریم اثر ملی تولید شده، میراث فرهنگی واکنش نداشته و در این سال ها ارتفاع آن کوتاه نشده است؟ به ایسنا می گوید: زمانی که این ساختمان راه اندازی شده، ملک «لرزاده» حریم اختصاصی نداشته، برای همین از میراث فرهنگی استعلام گرفته نشده است.
او ادامه می دهد: ساختمان لرزاده یک پلاک بزرگ بوده که دو ساختمان درون آن ایجاد شده، یکی در بخش شمالی که خانه «لرزاده» است و سال ۱۳۸۵ در لیست آثار ملی کشور ثبت شده و تابع قوانین حفاظتی بوده و دیگری در جنوب شرقی تولید شده است.
ادیب زاده اضافه می کند: سال ۱۳۹۲ که شهرداری به قصد ایجاد فضای فرهنگی، خانه لرزاده را تملک می کند، مبادرت به ساخت و ساز می کند و ساختمان ضلع جنوب شرقی را که جدید بوده و خیلی هم قدمت نداشته است، تخریب می کند و بجای آن ساختمان جدیدی می سازد که در تصاویر هوایی از سال ۱۳۹۲ به بعد کاملا مشخص است. این ساختمان در هفت طبقه و در فاصله نزدیک همان ساختمان اصلی (لرزاده) ایجاد می شود که چون ملک حریم اختصاصی نداشته است از میراث فرهنگی هم استعلام نمی گیرند.
او درباره مشکل حریم خانه لرزاده توضیح می دهد: این خانه الان مشکل حریم ندارد، یعنی اگر الان استعلام کنند ضابطه عمومی برای حریم داریم که بر طبق آن، محدودیت ارتفاع اعمال می نماییم. اگر الان از ما استعلام بگیرند اساسا مجوز راه اندازی ساختمانی با این ارتفاع را صادر نمی نماییم.
او همین طور می گوید: الان برای آن ساختمان کاری نمی توان انجام داد، اما اگر عمر آن تمام شود و در آینده بخواهند باردیگر بسازند، باید طبق ضابطه حریم باشد که بر آن اساس، ارتفاع باید برابر با ساختمان لرزاده باشد.
معاون میراث فرهنگی تهران درباره اینکه ضوابط حریم این خانه چه زمانی تعیین شده است، اظهار می کند: ضابطه عمومی حریم سال ۱۳۹۸ تدوین شده و در سال ۹۲ هم که ساختمان جدید در کنار خانه لرزاده ایجاد می شود این بنا ضابطه حریم نداشته است.
علاوه بر موضوع بلندمتربه سازی در اطراف اثر ملی «خانه حسین لرزاده» که هر از گاهی صدای اعتراض شورای شهر را بلند می کند، این سوال مطرح است چرا خانه ای که سال ۱۳۸۵ در لیست آثار ملی ثبت شده تا یک دهه بعد، تعیین حریم نشده است که این چنین در خطر ساختمان های بلند قرار گیرد و حریم آن مخدوش شود؟
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب