مطالبات صنایع دستی و گرداب سكوت وزارت میراث فرهنگی
به گزارش لذت سفر یك پژوهشگر صنایع دستی نوشت: به نظر می آید عملكرد وزارت میراث فرهنگی در مسیری است تا بحث حذف معافیت مالیاتی هنرمندان صنایع دستی را به سمت گرداب سكوت سوق دهد و این مورد را مسكوت نگه دارد.
به گزارش لذت سفر به نقل از مهر، حجت الله مرادخانی پژوهشگر هنر و مدرس دانشگاه در یادداشتی كه آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است نوشت: از زمان شكل گیری وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی یعنی اواسط مردادماه ۱۳۹۸ تغییراتی در اولویت های ساختاری_اجرایی این وزارتخانه جدید التاسیس صورت گرفته كه همچون آن می توان به تغییر نام قبلی آن و انتقال اسم صنایع دستی از وسط به آخر اسم وزارتخانه اشاره نمود. به عبارت دیگر بنابر دلایلی نامعلوم نام صنایع دستی پس از ۱۳ سال از وسط به انتهای اسم این مجموعه منتقل شد. تغییری كه شاید علت آن به تغییر پارادایم مدیریتی حاكم بر این وزارتخانه و كاهش اهمیت این بخش میدانی و مهم نزد مدیران ارشد وزارتخانه را نشان دهد. در چند ماه اخیر هنرمندان و فعالان صنایع دستی با چالشهای مختلفی نظیر پیچیدگی دریافت تسهیلات بانكی، افزایش قیمت مواد اولیه تولید، كاهش میزان فروش و لغو و كاهش زمان نمایشگاه های ملی و منطقه ای و اخیراً چالشی جدی به اسم احتمال لغو معافیت مالیاتی كارگاه های صنایع دستی روبرو شده اند. چالش هایی كه در كنار نبود برنامه و راهبرد عملیاتی برای برون رفت صنایع دستی از این وضعیت، شرایطی دشوار به وجود آورده و هم افزایی منفی این دو عامل در كنارهم، تبدیل به تهدیدی جدی برای این هنر صنعت اصیل ایرانی شده است.
تحلیل گران صنایع دستی و اقتصاد فرهنگ اعتقاد دارند كه در شرایط فعلی یكی از موضوعاتی كه آینده صنایع دستی را تهدید می كند حذف معافیت مالیاتی كارگاه های تولیدی این حوزه است. با وجود اهمیت این مورد در دو سه ماه اخیر مدیران ارشد این وزارتخانه، جز ارسال نامه وزیر میراث فرهنگی به معاون اول رئیس جمهور موضعگیری مشخصی در مورد پیشنهاد حذف معافیت مالیاتی از جانب سازمان امور مالیاتی كشور نداشته اند. نامه ای كه خبر ارسال آنرا معاون محترم صنایع دستی خانم محمودیان در تاریخ سه شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۸ در گفتگو با خبرگزاری میراث آریا اعلام كردند، اما از نتیجه آن تا كنون خبری در رسانه های جعمی منتشر نشده است.
به عبارت دیگر بعد از مهرماه ۱۳۹۸ دفتر پژوهش سازمان امور مالیاتی كشور پیشنهاد حذف ماده ۱۴۲ قانون مالیات های مستقیم (كه بر معافیت مالیاتی كارگاه های صنایع دستی و فرش دستباف دلالت دارد) را مطرح كرده است، و محمدعلی دهقان دهنوی معاون اقتصادی وزیر امور اقتصاد و دارایی در گفتگو با خبرگزاری مهر در تاریخ ۲۳ مهر ۱۳۹۸ نهایی شدن مراحل تدوین این لایحه اصلاحیه قانون مالیات مستقیم را رسماً اعلام نمود.
متن پیشنویسی كه اوایل آبان ماه ۹۸ در خیلی از خبرگزاری های رسمی كشور منتشر گردید و در ردیف ۸۱ آن صراحتاً به حذف ماده ۱۴۲ اشاره دارد. اما واقعاً چرا معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی نسبت به مساله حذف معافیت مالیاتی سكوت پیشه كرده و با وجود برگزاری نشست های خبری مختلف و برگزاری رویدادهای گوناگون و هم بهرمندی از رسانه های گوناگون از ابراز نظر و مبحث گیری در مورد مساله حذف معافیت مالیات و دیگر مطالبات این حوزه خودداری می كند؟
این وضعیت را شاید بتوان به كمك مفهومی از علم ارتباطات بعنوان "گرداب سكوت" تحلیل كرد. نظریه گرداب یا مارپیچ سكوت توسط الیزابت نوئل نئومان در دهه ۸۰ میلادی عرضه شد. این نظریه می گوید بر مبنای قدرت رسانه ای، یك سازمان یا نهاد می تواند عقاید یا نظرات مخالف یا منتقد خویش را ناامید كند و شرایطی فراهم آورد تا در گرداب سكوت، از یاد بروند و به فراموشی سپرده شوند.
نئومان اعتقاد دارد كه باید همه پیام ها را در یك مجموعه و با هم را مورد بررسی قرار داد و نه به صورت مجزا و منفك، تا به تحلیل درست دست پیدا كرد. به عبارت دیگر این نظریه در تلاش است تا سكوت گروهی را توضیح دهد كه احساس می كند نظر و عقیده آنها از نظر تعدادی در اقلیت باشد، هرچند كه امكان دارد در واقعیت این مساله درست نباشد.
بر این اساس به نظر می آید وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی با نادیده انگاشتن نقدها نسبت به وضعیت صنایع دستی و بی توجهی آنها به مبحث حذف معافیت مالیاتی كارگاه های صنایع دستی، در تلاش است تا كلید واژه های مربوط این مطالبات را به گفتمان خود وارد نكند و از موضع گیری مشخص نسبت به آن خودداری كند.
در نتیجه این اقدام از یك سو صنایع دستی و مطالبات هنرمندان را وارد گرداب سكوت می كند و از جانب دیگر تلاش می كند تا كنشگران این حوزه را از طرح مباحث و انتقادات نا امید گرداند. این وضعیت گرداب سكوت بخصوص در چند ماه اخیر و در ارتباط با موارد و مسائلی كه مربوط هنرمندان صنایع دستی و منافع آنها بوده، محسوس بوده است. اینكه سال جاری برخی نمایشگاه های سراسری صنایع دستی لغو شد، مخالفتی از جانب وزارتخانه نسبت به حذف معافیت مالیاتی هنرمندان صنایع دستی صورت نمی گیرد و كاهش تعداد روزهای نمایشگاه ملی صنایع دستی در ایام اخیر و برگزاری همزمان آن به دستور وزیر با نمایشگاه گردشگری، همچون موارد و موضوعاتی هستند كه معاونت صنایع دستی و در سطحی كلان تر وزارت میراث فرهنگی از طرق مختلف در تلاش بوده تا آنها را وارد مارپیچ یا گرداب سكوت كند و از این طریق به تثبیت مواضع خود بپردازد. سازوكاری كه در تعارض با وظایف و مسئولیت های سازمانی و ساختاری این وزارتخانه است.
بر خلاف این مواردی كه ذكر شد، در مقابل معاونت صنایع دستی كشور هر زمان امكان رسانه ای بدست آورده است در مورد اعلام آمار و ارقام خود، تمام تلاشش را صرف برجسته سازی آن كرده و با برگزاری نشست خبری و رویدادهای گوناگون تلاش در برجسته سازی مواضع دلخواه خود نزد افكار عمومی داشته است. نكته بارزی كه مصداق آنرا به خوبی در بهمن ۱۳۹۸ و برگزاری حدود ۶ رویداد و نشست خبری از جانب معاونت صنایع دستی بیان كرد كه بر مبنای آن موضوعات و مسائل مختلفی را همچون آمار ثبت جهانی شهرهای صنایع دستی، رشد بازار و دیگر اقدامات خود را با برگزاری نشست خبری فراگیر برجسته ساختند.
نكته قابل تأمل در این رویدادها اینكه در آنها هیچ اشاره جدی به بحث حذف معافیت مالیاتی هنرمندان صنایع دستی بعنوان یك مطالبه هنرمندان نشده است. تنها پویا محمودیان معاون صنایع دستی كشور در جریان نشست خبری ثبت جهانی شهرهای صنایع دستی در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۹۸ در پاسخ به سوال خبرنگاری در مورد حذف ماده ۱۴۲ بدون توضیح خاصی اظهار داشت كه این مساله فعلاً در حد یك پیش نویس است.
به نظر می رسد شرایط و شواهد موجود مبین آن است كه عملكرد وزارت میراث فرهنگی در مسیری است تا بحث حذف معافیت مالیاتی هنرمندان صنایع دستی را به سمت گرداب سكوت سوق دهد و این مورد را مسكوت نگه دارد. گویا این وزارتخانه چندان با حذف معافیت مالیاتی هنرمندان صنایع دستی مخالف نیست. اما در طرف مقابل هر زمان پای آمار و ارقام و به عبارتی موفقیت های مطلوب معاونت صنایع دستی در بین باشد، با برگزاری نشست های خبری از حداكثر ظرفیت رسانه ای وزارتخانه و رسانه های جمعی برای بهتر معرفی كردن آن دستاوردها بهره برده است.
حال باید اظهار داشت كه وزارتخانه و معاونتی كه وظیفه اصلی آن حمایت و بستر سازی برای توسعه اقتصادی و اشتغال صنایع دستی است چرا در سالی كه به نام پشتیبانی از تولید ملی اسم گذاری شده است باید نسبت به این مورد بسیار مهم چین سكوتی واضح داشته باشد؟ چرا و با چه نیتی این ساختار مدیریتی زمینه های لازم برای سوق پیدا كردن صنایع دستی به گرداب سكوت را فراهم می كند؟ سوالاتی از این قبیل كه به نظر می آید، پاسخ آنرا باید مسؤلان ارشد وزارتخانه میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی به افكار عمومی و هنرمندان زحمتكش صنایع دستی ایران بدهند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب