روز تهران چه فایده ای دارد؟
لذت سفر: تهران در روز یكشنبه 22 اسفند سال 1164 از طرف آغامحمدخان قاجار بعنوان پایتخت ایران انتخاب گردید و به نام او خطبه خواندند.
در سال ۱۲۸۶ پس از انقلاب مشروطه و وقتی قانون اساسی را نوشتند باید ثبت می شد كه كجا پایتخت ایران است. روز ۱۴ مهر ۱۲۸۶ در قانون آمد كه تهران پایتخت ایران است و بنا بر این ۱۴ مهر را روز تهران می نامند. اما من برگزاری روز تهران و مراسم در رابطه با آنرا بی فایده می دانم.
به تهران از جنبه جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی باید توجه گردد. از جغرافیای تهران چیزی باقی نمانده است. تهران شهر باغ ها بود و به آن چنارستان می گفتند اما خیانتی كه از دهه ۵۰ در حق تهران شد این جغرافیا را تغییر داد. ما در تهران بلند مرتبه سازی نداشتیم چون زمین ارزش كاذب پیدا نكرده بود و زمین خواری وجود نداشت. در معماری گذشته ما هر چیزی در هر جایی كه ساخته می شد دلیل داشت. در دوره پهلوی دوم و با دگرگونی زندگی معماری كاملاً درون گرای ما تبدیل شد به معماری بی حیای كاملاً برون گرا و تقلیدی.
در طرح تفصیلی تهران كه سال ۴۷ توسط عبدالعزیز فرمانفرماییان نوشته بود آمده بود كه در مركز تهران ساختمان بیشتر از ۳ طبقه نباید ساخته شود اما امروز در تهران آسمان را نمی توانید ببینید. از نظر فرهنگی هم در تهران آنچه را می تواند زایش فرهنگی داشته باشد از بین برده ایم. تمام تئاترهایی كه برای مردم ملموس بود از بین رفت. بجای حرف زدن در روز تهران باید كار نماییم و فرهنگ و هویت تهران را احیا نماییم. زندگی مردم تهران به سبب همان معماری تغییر كرده و خانواده ها گرفتار گسست شده اند.
گاهی در دانشگاه از دانشجویان می پرسم مثلاً وقتی می گوییم كسی زیر سرش بلند شده یعنی چه؟ آنها نمی دانند و وقتی می گویم قدیم بانك وجود نداشت و مردم پول را زیر سرشان می گذاشتند می گویند: «چه جالب. نمی دانستیم.» اینها فرهنگ مردم تهران است. خیلی چیزها مثل اینها وجود دارد كه از بین رفته و كسی از آنها خبر ندارد. ثبت و نگهداری آنها باید صورت گیرد اما نمی گردد یا اگر هم می شود فرمایشی است و ابتر می ماند.
وجب به وجب خیابان های قدیمی تهران تاریخ است. اگر از میدان راه آهن تا تجریش بروید كوچه به كوچه اش داستان دارد. در یك كوچه خانه عمران صلاحی است و در دیگری خانه فروغ فرخزاد. یك جا خانه روح الله خالقی و نزدیكش خانه برادران محجوبی است و می توانی اینجا بگویی آنها كسانی هستند كه «ای ایران» را ساختند اما ما اینها را نمی دانیم و این نام ها و این تاریخ در جار و جنجال گم می شود.
دیگر هم نمی گردد هویت تهران را بازیابی كرد. به سبب حضور فضای مجازی و نسل بی مطالعه ای كه برایش خیلی چیزها مهم نیستند. مگر مهم می باشد كه هر كوچه چه داستانی دارد؟ از طرف دیگر مشكل مان این است كه سیاست بر همه چیز سایه انداخته و خیلی از بناها و آثار تاریخی تهران با همین نگاه از بین رفته اند. ما بخش اعظم هویت تاریخی تهران را از این شهر گرفته ایم.
در این شرایط برگزاری مراسمی برای روز تهران بدون اینكه كاری صورت گیرد چه فایده ای دارد؟
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب