چرا گردشگری انبوه منسوخ شده است؟
برخی کشورها از حضور گردشگران انبوه جلوگیری می کنند و برای ورود توریست به موزه ها، بناهای تاریخی و حتی طبیعت محدودیت های سفت و سختی دارند. دلیل این محدودیت ها چیست؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، گردشگری در سالهای گذشته راهی نسبتا ساده برای جذب درآمدهای ارزی کشورها محسوب می شد. البته حضور انبوه گردشگران معایب زیادی هم برای آنها به ارمغان آورد. هنگامی که میزان بازدیدکنندگان یک مقصد گردشگری بیشتر از ظرفیت محیط زیست آن باشد، آثار منفی گردشگری غیرمسئولانه نمایان می شود. اگر گردشگری به همان شیوه سنتی لجام گسیخته در جریان باشد، تهدیدهای بالقوه بسیاری در جهان محیط زیست را هدف می گیرند.
فرسایش خاک، آلودگی فزاینده، دفع زباله در دریا، نابودی زیستگاه های طبیعی، فشار فزاینده بر روی گونه های جانوری در معرض خطر، افزایش صدمه پذیری جنگلها در مقابل آتشسوزی تنها بخشی از صدمه هاست. قسمتی دیگر این صدمه ها شامل تعارضات فرهنگی به وجود آمده با جمعیت محلی است.
امروزه بسیاری کشورها به جهت مشاهده برخی آثار در مقاصد پر گردشگری چون نپال، گردشگری سنتی را مخرب ارزیابی کردند. ازاین رو بسیاری دولت ها به این نتیجه رسیده اند که فقدان برنامه ریزی دقیق و صحیح گردشگری می تواند، سبب ازبین رفتن این صنعت شود. بسیاری کشورهای جهان مباحث زیست محیطی را در خط مشی خود مورد توجه قرار داده و از راه اقدامات مناسب و روابط صحیح سیاسی، زمینه تحقق اهداف گردشگری را فراهم می کنند.
توسعه پایدار امروزه در حوزه سیاستگذاری، اهمیت بسیار یافته است. انتشار گزارشی در سال ۱۹۸۷ دولت ها را از بحران های زیست محیطی، آگاه کرد. سازمان هایی چون بانک جهانی و بانک توسعه آمریکا به تغییر رویکرد سیاست گذاری های خود پرداخته و بودجه بیشتری را به پروژه های مبتنی بر حفاظت اختصاص دادند و تمام افراد و بخش ها که در سطوح متعدد سیستم توسعه قرار داشتند، به ترویج گردشگری بعنوان صنعتی پایدار اقدام نمودند.
ناصر رضایی رئیس پژوهشکده گردشگری پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در تمام شکل های گردشگری باید به ظرفیت مقصد، برای پذیرش توریست توجه جدی داشت. چونکه در صورت حضور انبوه جمعیت اکوسیستم گرفتار صدمه می شود.
وی با بیان اینکه کشورهای توسعه یافته برای پیشگیری از گردشگری انبوه سیاست های زیادی را تدوین کردند و به صورت جدی درحال اجرا کردن این سیاست ها هستند، اظهار داشت: حضور جمعیت زیاد در مقاصد گردشگری قابل قبول نیست.
رضایی اظهار داشت: حضور انبوه توریست به جز اینکه زیست بوم آن منطقه را تخریب می کند، باعث بروز تضادهای فرهنگی با فرهنگ محلی هم می شود؛ اگر تعداد توریست محدود باشد امکان این تضادها کمتر است اما اگر انبوهی از گردشگران وارد مناطق محلی شوند انتقال رفتارهای نامناسب بیشتر می شود.
وی ضمن اشاره به لزوم گردشگری محدود اظهار داشت: بعنوان مثال علاقه مندان برای ورود به پارک ها و سایت های طبیعی باید از مدت ها قبل رزرو کنند و موظف به رعایت تمام قوانین پارک شوند. با این شیوه از حضور انبوه و توریست غیرمسئول گرفته می شود. همینطور ورود به موزه ها بین المللی و بزرگ هم با محدودیت تعداد افراد مواجه می باشد.
رئیس پژوهشکده گردشگری اضافه کرد: البته پیشگیری از گردشگری انبوه نباید مختص طبیعت گردی باشد و حتی در گردشگری زیارتی و تاریخی هم باید به آن توجه کرد.
وی ضمن اشاره به اینکه تا وقتی گردشگری اولویت در ایران قرار نگیرد نمی توان از گردشگری انبوه جلوگیری کرد، اظهار داشت: سازو کارهای پیشگیری از این شکل از گردشگری مشخص است و نتایج آن در دیگر کشورها دیده می َشود؛ یعنی نیازی نیست خودمان مبادرت به تدوین این سیاست ها نماییم. می توانیم از برنامه های کشورهای موفق در این عرصه بهره ببریم. فقط لازم است گردشگری در اولویت سیاست های کشور قرار بگیرد.
منبع: لذت سفر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب