خانه به دوشی تنها موزه خصوصی چاپ ایران
به گزارش لذت سفر تنها موزه مستقل و خصوصی چاپ ایران بعد از گذشت سه سال، هنوز جایی برای نمایش ندارد.
به گزارش لذت سفر به نقل از ایسنا، جز موزه چاپ و کتابت مجلس شورای اسلامی، وعده راه اندازی چند موزه چاپ دیگر در شهرهای تبریز، ارومیه و همدان داده شده که قدمت وعده ایجاد موزه چاپ در تبریز از سایرین بیشتر است. سال ۹۷ اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان آذربایجان شرقی اطلاع داد که موزه چاپ و تعلیم و تربیت تبریز راه اندازی می شود، سه سال از آن روزها گذشته و هنوز از این موزه خبری نیست.
سیدرضا سیدشریفی، موزه دار موزه چاپ تبریز درباره این تاخیر طولانی و خلف وعده به ایسنا اظهار داشت: دبیرستان فردوسی تبریز با قدمت بیشتر از یکصد سال، مکانی است که برای این موزه درنظر گرفته شده اما پس از گذشت سه سال و چندصد میلیون تومان هزینه، فقط ۲۰ درصد این دبیرستان مرمت شده و بنا هنوز به موزه تحویل داده نشده است؛ درحالی که قرار بود شش ماهه مکان موزه را آماده کنند و تحویل بدهند.
این موزه دار افزود: مبحث راه اندازی موزه چاپ در شهر تبریز حدودا از سال ۱۳۹۵ مطرح گردیده است. اداره کل آموزش و پرورش شهر تبریز قصد داشت دبیرستان تاریخی فردوسی را به موزه تعلیم و تربیت تبدیل کند، اما شش سال از آن ایده گذشت و نتوانست کاری انجام دهد. ما پیشنهاد کردیم موزه چاپ، نشر و تعلیم و تربیت را در همین مکان راه اندازی نماییم. سال ۱۳۹۷ تفاهمنامه آن بسته شد، اما موزه هنوز باز نشده است.
سیدشریفی اضافه کرد: سال ۹۷ حدود ۵۰۰ میلیون تومان از محل بودجه رویداد تبریز، پایتخت گردشگری ۲۰۱۸ به مرمت دبیرستان تاریخی فردوسی اختصاص دادند، پیشنهاد کردیم آن بودجه را به ما بدهند تا خودمان دبیرستان را مرمت و مکان موزه را آماده نماییم، قبول نکردند. حتی پیشنهاد کردیم دولت زمینی را به قیمت پایین تر به ما بفروشد و خودش ساختمان موزه را مطابق استانداردهایی که مدنظر دارد، بسازد. این را هم قبول نکردند. حتی پیگیری کردیم که مشمول ماده ۲۲ واگذاری طرح های دولتی به بخش خصوصی شویم که آنرا هم واگذار نکردند.
او ضمن اشاره به صدمه ای که متوجه آثار موزه چاپ است، اظهار داشت: موزه چاپ مثل اسکناس نیست که سبک و قابل نگهداری در مکانی کوچک باشد. دستگاههای سنگین چندتُنی خریداری شده که مدت هاست در انبار نگهداری می شوند. آقای رشید کفیلی، مجموعه دار صنعت چاپ که سال ۹۶ مجوز این موزه را گرفت، اشیاء آنرا طی ۳۰ سال جمع آوری کرده است که اگر در مکان مناسب و استانداردی قرار نگیرند، صددرصد صدمه می بینند.
سیدشریفی ضمن اشاره به جایگاه تاریخی شهر تبریز در صنعت چاپ و لزوم راه اندازی موزه ای بدین منظور، اظهار نمود: دو مقطع تاریخی برای ورود دستگاه چاپ در ایران وجود دارد؛ زمانی که عباس میرزا با عنایت به استقرار حکومتش در شهر تبریز با هدف تعلیم و تربیت و رفع عقب ماندگی های علمی، اولین دستگاه چاپ را وارد ایران و شهر تبریز کرد و نخستین چاپخانه برای کتابت آثار فارسی و نشر روزنامه افتتاح شد. مقطع زمانی دیگر در دوره ایلخانیان بوده که برای نخستین بار در شهر تبریز به چاپ پول مبادرت کردند، پولی به نام «چاو» که اولین چاوخانه هم در همان دوران در همین شهر بنا شد. در هر دو دوره چاپ با نام تبریز گره خورده است، باید سال ها پیش چنین موزه ای در شهر تبریز می داشتیم.
شریفی افزود: موزه بخشی از فعالیتهای ما بود. ما درحال راه اندازی پایگاه مطالعاتی و تحقیقاتی چاپ و نشر در کنار آن هم بودیم. تاریخ چاپ و کتابت در ایران پراکنده است و متاسفانه، خیلی از مدیران درباره این مورد اطلاعات دقیقی ندارد. مثلا سال قبل که با بحران کاغذ روبه رو شدیم، رئیس جمهور به همه کارخانه های کاغذسازی بخشنامه کردند با تمام ظرفیت کار کنند، درحالی که خوراک کاغذ، درخت است. این یعنی جنگلها را تخریب نماییم. ما در پایگاه ملی مطالعات روی چنین مباحثی تحقیق می نماییم و نتیجه را در اختیار مدیران می گذاریم.
او با اشاره مشکلات موزه داران خصوصی اظهار نمود: در شهر تبریز شاید حدود ۳۰ مجموعه دار خصوصی وجود داشته باشند که آثاری در حد موزه های ملی داشته باشند، اما مورد بی توجهی قرار گرفته اند و هیچ کمکی برای نمایش مجموعه های پرارزش آنها نمی گردد. درحالی که میراث فرهنگی آذربایجان شرقی خودش در چند ساختمان تاریخی مستقر شده و حدودا ۱۰ ساختمان دیگر را در دست مرمت دارد که همه آنها خالی مانده اند. افتخار میراث فرهنگی استان، مرمتِ همزمان ۱۰۰ بنای تاریخی است؛ کاری غیر ممکن و تعجب برانگیز. وقتی هم که بازار جهانی تبریز آتش گرفت، کل بودجه آن مرمت ها را که شاید اندازه سه سال باشد صرف احیا و مرمت بازار کردند. دیگر بودجه ای نماند که به بقیه برسد.
شریفی اظهار داشت: این کرونا نیست که به موزه های خصوصی صدمه زده، بی درایتی و ضعف مدیریت برخی مسؤولان بوده که سنگ بزرگِ سر راه شده است. موزه هنرهای معاصر تبریز که قرار بود در پارک بزرگی ساخته شود پس از گذشت پنج سال فقط ۱۶ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. مرمت یک دبیرستان را بعد از سه سال نتوانسته اند تمام کنند.
منبع: enjoytrip.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب